Na początku XI w., dokładnie w 1010 roku, w Hiszpanii, w miasteczku Ivorra, niedaleko Barcelony dokonał się cud eucharystyczny, który dał początek sanktuarium Świętej Wątpliwości.

Księdzu Bernardowi Olivierowi, który miał wątpliwości związane z wiarą, pewnego dnia w czasie podniesienia wino w kielichu zaczęło się burzyć, a po pewnym czasie wypełniło naczynie po brzegi, aż w końcu wylało się na obrus i zaczęło spływać na posadzkę. Przerażony kapłan krzyknął. Zaniepokojeni wierni zaczęli podchodzić do ołtarza, by sprawdzić co się stało.

W tym czasie w okolicy przebywał św. Hermangaud (św. Ermengol), biskup Seo de Urgel. Gdy dowiedział się o cudzie, przybył do Ivorry, aby osobiście sprawdzić, co się tam wydarzyło. Przesłuchał kapłana i świadków tego nadprzyrodzonego zdarzenia. To, co udało mu się zebrać, przekonało go, że rzeczywiście wydarzył się tam cud. Postanowił więc udać się do Ojca Świętego Sergiusza IV, by opowiedzieć mu o wszystkim. Wziął ze sobą dowody: relikwie, kielich, korporał i obrus z ołtarza.

Papież, po dokładnym przeanalizowaniu przypadku, wysłał bullę, w której uzasadniał, że wydarzenie to powinno być uważane za cudowne. Poprosił też biskupa, aby pozostawił mu kielich z Ivorry, w zamian ofiarował kościołowi inne relikwie.